↓Skip to main content

கவிதை

கட-உள்

இதில் எது புனிதம்?

மலர்ந்தது எங்கள் உறவு...

நினைவு

நானும் ஒரு மயிராண்டி, உங்களைப் போலவே!

நம்பிக்கை

நண்பர்கள் நிகழ்த்திய நாடகம்

தனிமையை கலையாக்கி சமைக்கிறேன்

தழுவு

சாவை நிர்ணயித்துவிட்டேன்

காலத்துடிப்பு

கலை நிமித்தம்

கலை துடிப்பு

கடலும் பேசியதே

கடலும் இசையும்...

ஏங்கினேன்

எனக்கப்பால் எனது

இதழ்கள் பிரியும் நேரம்

ஆண்டவருக்கோர் இருப்பிடம்

அன்பு செய் அன்பு செய் என்று அரற்றுவர் மனிதர்

வாழ்வின் தடம்

வாழ்தல் வசப்பட்டதே

யார் நீ?

பொதுமையே அதன் பேரழகு...

பார்வையாலே கட்டியணைத்தேன் அவளை

பயணம் முடித்த பெருங்கலம்

தற்காலிகத்தின் தாலாட்டு

சொல் மனமே…

சஞ்சாரத்தின் சப்தம்

கிழித்த கோடுகள் கிழிந்துக் கிடக்கையில்

கண்ணைக் கட்டிக்கொண்டு கண்ணாடியை பார்க்கிறேன்

உன்னதப் பொழுதாகுதே...

இன்று மரமாகிவிட்டேன்

அஃதன்றோ?

எங்கே போனாயோ?

உள்ளே ஒன்று உரைக்கும்...

அம்மணத்தை காணவியலுமா?

போர்களத்தில் பிறந்த பிள்ளை